Voorproefje van het interview van de Belgische Bluegrass groep “Paris Texas the Band” dat in komend magazine te lezen zal zijn. Binnen enkele dagen in uw bus op papier of volgende week online.
Stel mij alle bandleden even voor…
Dave Crokaerts, (12 string guitar/ vocals) Gerrit Hüppertz (guitar/ vocals), Jan Michielsen (mandoline), Dirk Peeraer (dobro/ vocals), Maarten Michielsen (double bass/ vocals)
Jullie kozen voor een klinkende naam, Paris Texas, vanwaar die keuze?
Gerrit: We hebben gezocht naar een naam die vertelt waar de band voor staat. Natuurlijk is het ook een verwijzing naar de gelijknamige film (van regisseur Wim Wenders, nvdr). De sfeer van de film leunt aan bij hetgeen wij brengen. Vooral het desolate gevoel van de openingsscène. Maar tegelijkertijd verwijst het naar de connectie tussen Paris, het Europese en Texas, Amerika.
Hoe is de band ontstaan?
Gerrit: Dat is heel toevallig gekomen. Maarten en ik hebben elkaar leren kennen via gemeenschappelijke vrienden die gingen trouwen. Ondertussen toch al 3 jaar geleden. Ze vroegen om samen enkele nummers te brengen op hun feest. Zo zijn we samen beginnen te spelen. Dit klikte zo hard dat we zijn blijven samenspelen, nadien ook aan eigen nummers begonnen en kijk … drie jaar later is er een eerste album.
Maarten: In een later stadium heb ik mijn vader erbij gevraagd. Gerrit heeft Dave gevraagd. Mijn vader speelt mandoline en is bezeten van bluegrass. Hij speelde vroeger bij “Smoketown Strut” en nadien bij “Four Wheel Drive”, een bekende Europese bluegrassband. Ik herinner me nog als kleine jongen dat we onze oren spitsten als hij beneden die desolate folknummers aan het oefenen was. Deze muziek zit in ons DNA. Eigenlijk was het een logische keuze om de liedjes die Gerrit schrijft akoestisch te vertalen en zo zijn we bij dit genre terechtgekomen.
Gerrit: Dave en ik spelen al twintig jaar samen, vooral in het pop- rock genre, maar ook eigen nummers. Onze stemmen hebben zich in al die jaren naar elkaar gevormd.
Maarten: Ja dat klopt: je hoort het dat ze al lang samen zingen. Hun stemmen matchen met elkaar. Verder ontbrak er nog iets om die Paris Texas vibe te krijgen: een slide die voor de lonesome sound zorgt. Zo dachten we aan een dobro. Er zijn niet veel mensen in België die dit bespelen en zo kwamen …………………..
Het vervolg kan je lezen in ons magazine van Januari 2020
Comments are closed